Πολιτική του πολέμου του πολέμου

Κατά την περίοδο από το 19918 έως το 1921, το σοβιετικό κράτος ακολουθούσε μια σκληρή πολιτική υπαγόρευσης και κατάσχεσης γεωργικών προϊόντων από τους κατοίκους του χωριού για να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες του στρατού και των αστικών εργαζομένων. Και αυτή η περίοδος ονομάστηκε «πολεμικός κομμουνισμός».

Λόγοι για τον πολεμικό κομμουνισμό

Ο πόλεμος του κομμουνισμού είναι η πολιτική που ακολουθεί το σοβιετικό κράτος στο έδαφος της χώρας του το 1918-1921. ο στόχος ήταν να παράσχει στον στρατό τρόφιμα και όπλα. Εάν η κυβέρνηση δεν υιοθέτησε τέτοια ακραία μέτρα εκείνα τα χρόνια, δεν θα είχε νικήσει τους κουλάκους και τους αντιπροσώπους της αντεπανάστασης.

Εθνικοποίηση τραπεζών και βιομηχανίας

Στις αρχές του καλοκαιριού του 1917 άρχισε μια μαζική εκροή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Πρώτον, ξένοι επενδυτές και επιχειρηματίες εγκατέλειψαν τη ρωσική αγορά, που χρειάζονταν μόνο φθηνό εργατικό δυναμικό στη Ρωσία, και η νέα κυβέρνηση εισήγαγε μια 8ωρη εργάσιμη ημέρα αμέσως μετά την Επανάσταση του Φεβρουαρίου. Οι εργαζόμενοι άρχισαν να απαιτούν υψηλότερους μισθούς, οι απεργίες νομιμοποιήθηκαν και οι επιχειρηματίες έχασαν τα υπερ-κέρδη. Σε συνθήκες σαμποτάζ της εργασίας, οι οικιακοί βιομηχανικοί έφυγαν επίσης από τη χώρα.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η μεταφορά εργοστασίων στους εργάτες δεν σχεδιάστηκε, όπως έγινε με τη γη για τους αγρότες. Το κράτος μονοπώλησε τις αναδυόμενες επιχειρήσεις χωρίς ιδιοκτήτες και η εθνικοποίησή τους αργότερα έγινε ένα είδος αγώνα ενάντια στην αντεπανάσταση. Οι Μπολσεβίκοι πήραν τον έλεγχο του εργοστασίου της Likinsky πρώτα, και κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1917-1918. 836 επιχειρήσεις εθνικοποιήθηκαν.

Η κατάργηση των νομισματικών σχέσεων

Τον Δεκέμβριο του 1918, εγκρίθηκε ο πρώτος κώδικας εργασίας, ο οποίος θέσπισε την υποχρεωτική υπηρεσία εργασίας. Εκτός από την 8ωρη εργάσιμη ημέρα, οι εργαζόμενοι έλαβαν καταναγκαστική εργασία, για την οποία δεν πληρώνουν. Αυτά ήταν subbotniks και Κυριακές. Οι αγρότες υποχρεώθηκαν να παραδοθούν στο κράτος, για το οποίο τους δόθηκαν αγαθά παραγόμενα σε εργοστάσια. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για όλους, και αποδείχθηκε ότι οι αγρότες δούλευαν δωρεάν. Μία μαζική εκροή εργοστασίων εργάστηκε στο χωριό, όπου προσπάθησαν να ξεφύγουν από την πείνα.

Έρευνα τροφίμων

Η αυτοκρατορική διοίκηση εισήχθη από την τσαρική κυβέρνηση και οι Μπολσεβίκοι προχώρησαν σε όλα τα αποθέματα από τους αγρότες, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης της οικογένειας. Το ιδιωτικό εμπόριο άρτου απαγορεύθηκε. Έτσι, η κυβέρνηση προσπάθησε να ασχοληθεί με τους λεηλατητές και τις γροθιές · γι 'αυτό, η Λαϊκή Επιτροπή είχε την αποκλειστική εξουσία για την προμήθεια τροφίμων. Και ένοπλες αποσπάσεις άρχισαν να οργώνουν χωριά και χωριά, αφαιρώντας καλλιέργειες και άλλα γεωργικά προϊόντα. Η πείνα του 1920-1921 ήρθε.

Αγροτικές ταραχές

Οι αγρότες ήταν δυσαρεστημένοι με την κατάσχεση της περιουσίας τους, δεν έλαβαν σχεδόν τίποτα γι 'αυτό, αφού το ψωμί αγοράστηκε μόνο από το κράτος και σε τιμές που ορίστηκαν από αυτούς. Σύμφωνα με τον Λένιν, ο πολεμικός κομμουνισμός είναι απαραίτητο μέτρο, καθώς η χώρα έχει καταστραφεί από τον πόλεμο. Μια τέτοια πολιτική ήταν προς το συμφέρον των εργαζομένων και του στρατού, αλλά όχι της αγροτιάς. Και το ένα μετά το άλλο ξέσπασαν ταραχές. Στην περιοχή Tambov, οι Αντωνοβίτες εξεγέρθηκαν και ο Kronstadt, που κάποτε χρησίμευε ως προπύργιο της επανάστασης, επίσης εξεγέρθηκε.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η πλεονασματική εκτίμηση του πολεμικού κομμουνισμού άνοιξε το δρόμο για τη ΝΕΠ.