Mikhail Vasilievich Lomonosov ως μαχητής για την αλήθεια

Στις αρχές του 18ου αιώνα, οι ξένοι εμφανίστηκαν σε μεγάλο αριθμό στη Ρωσία, οι οποίοι σύντομα καταλαμβάνουν βασικές θέσεις στο κράτος και κυρίως στην επιστήμη, και ιδίως στην ιστορική. G.F. Miller, Α.Ι. Schlozer, G.Z. Ο Μπάγερ και κάποιοι άλλοι, που είναι οι «δημιουργοί της ρωσικής ιστορίας», θα γίνουν ακόμη και ακαδημαϊκοί. Αυτό θα μας πει για τη νορμανδική θεωρία, για τη ρωσική κουλτούρα, η οποία προέκυψε μόνο μετά το βάπτισμα της Ρωσίας και πολλά άλλα. Όλοι οι Ρώσοι επιστήμονες δεν συμφώνησαν με την παρουσίαση του υλικού. Ο κύριος αντίπαλος ήταν ο Mikhail Vasilievich Lomonosov,

Ο Mikhail Vasilievich Lomonosov είναι μια ρωσική μεγαλοφυία που άφησε ένα σημάδι σε όλες σχεδόν τις υπάρχουσες επιστήμες και βιομηχανίες. Και στις ιστορικές μελέτες, ήταν ο κύριος αντίπαλος των γερμανών «ακαδημαϊκών», υποστηρίζοντας ότι «ο σλαβικός λαός βρισκόταν στα σημερινά ρωσικά σύνορα ακόμα και πριν από τη Γέννηση του Χριστού, τότε μπορεί αναμφισβήτητα να αποδειχθεί».

Τώρα είναι μοντέρνα να πούμε ότι δεν ήταν επαγγελματίας ιστορικός. Λοιπόν, έτσι η ιστορία όπως η επιστήμη εκείνη την εποχή σχηματίστηκε μόνο. Αλλά ο Lomonosov έχει ήδη μελετήσει τις υποθέσεις των παλαιότερων ημερών, χρησιμοποιώντας ιστορικές μεθόδους έρευνας, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου, βασιζόμενη σε πηγές, τις αρχές της επιλογής τις οποίες περιγράφει επίσης. Έτσι όλα αυτά μας επιτρέπουν να μιλάμε για τον Μιχαήλ Βασιλιέιτς ως ιστορικός.

Μπροστά στα μάτια του, οι αλλοδαποί, αντίθετα με την κοινή λογική, δημιούργησαν την «ρωσική» ιστορία τους και ο Lomonosov δεν το έδωσε. Επέκρινε τα έργα τους και άρχισε να μελετά το θέμα, αφήνοντας για αυτό το τμήμα χημείας.

Επιπλέον, ο σχηματισμός των διαβόητων Γερμανών έθεσε τις αμφιβολίες του. Ο Μπάγερ, για παράδειγμα, που εφευρέθηκε η «νορμανδική θεωρία», ήταν ειδικός στη φιλολογία: μελέτησε αρχικά τις «μητέρες» του Χριστού και έστρεψε την προσοχή του στην Κίνα. Ο Μίλερ δεν ήταν ποτέ σε θέση να αποφοιτήσει, πράγμα που δεν τον εμπόδισε να ειδικευτεί στην εθνογραφία και την οικονομία. Ο Schlozer σπούδασε στη Θεολογική Σχολή και η διατριβή του είχε τίτλο «Για τη ζωή του Θεού». Αργότερα μελέτησε την ιατρική. Επιπλέον, όλοι δεν μιλούσαν πολύ καλά στα ρωσικά.

Τι μπορούσαν να πουν για τη Ρωσική ιστορία; Και τι συμβαίνει σήμερα με το σχολείο. Δυστυχώς!..

Σε αντίθεση με αυτούς τους «επιστήμονες», ο Λομονόσοφ, εκτός από τον ρωσικό του, μιλούσε άπταιστα στα λατινικά, μιλούσε καλά Γερμανικά και διάβαζε στα ελληνικά. Η γνώση των γλωσσών επέτρεψε στον Mikhail Vasilyevich να μελετήσει διεξοδικά τόσο τις εγχώριες όσο και τις ξένες πηγές, συμπεριλαμβανομένου του Pskov Chronicle, του Κίεβο Pechersk Paterik και πολλών άλλων.

Το αποτέλεσμα της επίπονης εργασίας ήταν το έργο "Σύντομος Ρώσος Χρονιστής με Γενεαλογία" και "Σχετικά με τη διατήρηση και αναπαραγωγή του ρωσικού λαού".

Ο Γερμανός καθηγητής ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένος από την έρευνα του Lomonosov και ένα πρόγραμμα άρχισε να δυσφημεί τον επιστήμονα και τις ανακαλύψεις του. Πρώτον, η Ελισάβετ και μετά η Αικατερίνη επεξεργάστηκαν προσεκτικά, καλώντας τον Mikhail Vasilyevich "έναν αγενή άγνομο που δεν γνώριζε τίποτε άλλο από τα χρόνια του". Λοιπόν, βασίστηκε σε αρχαίες πηγές χειρογράφων, αλλά τι είναι; Γενικά, το αποτέλεσμα της εξωτερικής πολιτικής στην επιστήμη ήταν ότι, όπως υπολόγισαν οι σύγχρονοι ερευνητές, σε πάνω από εκατό χρόνια υπήρχαν μόνο τρεις Ρώσοι ακαδημαϊκοί στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών - M.V. Lomonosov, Ya.O. Yartsov, N.G. Ustryalov.

Και όλη αυτή τη φορά οι αλλοδαποί έγραψαν την ιστορία μας και όλα τα αρχεία και τα έγγραφα βρίσκονταν υπό τη δικαιοδοσία τους και δεν είναι γνωστό πώς τα διέθεταν. Ο Lomonosov θρηνεί σε αυτό το θέμα: "Δεν υπάρχει τίποτα να προστατεύσει. Όλα είναι ανοιχτά στον Schlätzer το υπερβολικό".

Προς το παρόν, οι ρώσοι εμπειρογνώμονες εξέτασαν σιωπηρά την εισαγόμενη κυριαρχία. Η πρώτη δεν μπορούσε να αντέξει τον εφευρέτη Α.Κ. Ο Νάρτοφ έγραψε μια καταγγελία στη Γερουσία · υποστήριξε πολλά μέλη της Ακαδημίας Επιστημών. Και τι θα σκεφτόσαστε; Οι ακτιβιστές απεστάλησαν στη φυλακή, εκτελέστηκε ένας, οι υπόλοιποι απεστάλησαν στη Σιβηρία, αλλά απονεμήθηκε η ξένη ηγεσία της Ακαδημίας.

Ο Lomonosov έπεσε επίσης σε καταστολή, παρόλο που δεν συμμετείχε επίσημα σε αυτό το χάος: συνελήφθη για επτά μήνες, καταδικάστηκε, αλλά απελευθερώθηκε από την τιμωρία. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της ζωής ενός επιστήμονα, ο Schlozer ήθελε να πάρει το αρχείο του, αλλά στη συνέχεια δεν λειτούργησε. Αλλά μόνο ο Μιχαήλ Βασίλιεβιτς πέθανε, όλα τα έγγραφα που ήταν αποθηκευμένα στο γραφείο του εξαφανίστηκαν. Με εντολή της Αικατερίνης Β, βγήκαν από το σπίτι του και εγκαταστάθηκαν σε κανέναν που δεν ξέρει πού. Τώρα η νορμανδική θεωρία δεν είχε αντιπάλους, και ήταν βαθιά ριζωμένη στο μυαλό μας …